Solidariteit, dat was ooit een belangrijk begrip in zowel het communistische gedachtegoed dat de basis vormde voor de Sowjet-Unie als de manier waarom men van oudsher leefde in de verre uithoeken van dit uitgestrekte land. Tossia, de door iedereen Baboussia genoemde hoofdpersoon in deze film ondervindt aan den lijve de effecten van de teloorgang van de traditie.

Heel haar leven zorgde ze voor kinderen en kleinkinderen. Ze verkocht haar huis en gaf het geld aan de kleinkinderen, zo ver ging de betrokkenheid. Zonder ooit te klagen, aan een dak en wat eten had ze genoeg. Nu ze oud is is ze echter iedereen teveel. Als de dochter bij wie ze woont ziek wordt en komt te overlijden wordt ze de hele uitgestrekte familie rondgestuurd, maar niemand wil haar hebben.

De rondreis met nicht Liza, die het zelf helemaal gemaakt heeft in de stad, toont pijnlijk de morele teloorgang van een land dat haar traditionele waarden verloor en er met het kapitalisme niet veel prettigs voor terugkreeg. Al dan niet door drank verloederd is iedereen volledig egocentrisch geworden. Uiteindelijk is er één familie die haar wel wil opnemen. Het blijken zelf vluchtelingen die geen cent te makken hebben.

Net als in haar eerdere films, Vaarwel Ganzen en Daar in dat land geeft Lidiya Bobrova een indringend beeld van het leven op het sneeuwoverdekte Russische platteland. Een leven waar ze zelf veel affiniteit mee heeft, en dat is goed te merken. Ze werkt net in haar eerdere films nauwelijks met geschoolde acteurs. Deze mensen maken, hoe onbeholpen ze soms ook spelen, het eenvoudige, ietwat melodramatische verhaal volstrekt authentiek en goed inleefbaar. Hierdoor wordt de film niet te prekerig, ondanks de onmiskenbaar moralistische strekking. De prachtige vocale traditionele muziek levert een belangrijke bijdrage aan de ‘couleur locale’.

Als extra is een interview met Bobrova opgenomen, waarin zij gedurende een dik kwartier ingaat op de verschillende aspecten van haar film. Werken met amateurs maakt casting extra belangrijk. Vooral de hoofdpersoon bleek moeilijk te vinden. Bobrava zocht een specifiek gezicht, en vond dat op een foto. De geportretteerde bleek te oud, maar wel een zeventigjarige dochter te hebben met een zelfde gezicht. Zonder dat gezicht was de film er niet gekomen.

Deze door Filmfreak gedistribueerde uitgave past perfect in de selecte keuze van het Belgische ART label van de eigenzinnige Claude Diouri, waarvan tederheid, menselijkheid en fijnzinnigheid de kenmerken zijn.


Aanvullende informatie:
Rusland, 2003
Speelduur 95 minuten
Regie en scenario: Lidiya Bobrova
Met: Sergei Anufriyev, Anna Ovsyannikova, Olga Onishchenko, Vladimir Kulakov, Nina Subina
Beeld: 16:9 anamorf
Geluid: Dolby digital 2.0
Russisch gesproken, Nederlands, Frans en Engels ondertiteld
Extra: interview met Lidiya Bobrova
Label: ART film AFD010
Distributie: Filmfreak